Język pisany charakteryzuje się logicznością i formalnością, podczas gdy język mówiony jest spontaniczny i nieformalny.
Nauczanie mówienia ma na celu rozwijanie umiejętności komunikacyjnych, uwzględniając zarówno logiczność języka pisanego, jak i spontaniczność języka mówionego.
Ćwiczenia w pisaniu mogą pomóc w rozwijaniu logicznego myślenia i poprawie umiejętności wyrażania myśli, co przekłada się na skuteczniejsze posługiwanie się językiem mówionym.
Ⅰ Wstęp
Współczesne społeczeństwo coraz bardziej docenia znaczenie wyrażania się. W szczególności, pismo i mowa jako podstawowe narzędzia komunikacji, posiadają unikalne cechy, które są kluczowe dla zrozumienia i wyjaśnienia szczegółowych celów nauczania mówienia. Jasne zrozumienie cech pisma i mowy oraz ich zastosowania jest kluczowym elementem poprawy wyrażania się i umiejętności komunikacyjnych. W związku z tym, autor zamierza szczegółowo omówić cechy pisma i mowy oraz szczegółowe cele nauczania mówienia.
Ⅱ Część główna
1. Pismo i mowa
1) Pismo (Written Communication):
① Charakterystyka:
Opóźnienie (Delay): Wyrażanie pisemne jest odbierane po napisaniu, dlatego nie jest to komunikacja w czasie rzeczywistym, ale skierowana do przyszłego odbiorcy.
Formalność (Formality): Posiada planową i ustrukturyzowaną logikę, zwracając większą uwagę na precyzję i jasność języka.
Formalizm (Formality): Używa standaryzowanego słownictwa i gramatyki, co czyni wyrażenie bardziej formalnym i usystematyzowanym.
Funkcja pośrednicząca (Mediation): Koncentruje się na pośredniczeniu i przekazywaniu informacji za pomocą pisma.
Cechy:
② Asekroniczny charakter: Brak ograniczeń czasowych i przestrzennych dla piszącego i czytającego, piszący może modyfikować i weryfikować tekst po napisaniu.
Standaryzowane wyrażenia: Używane są standaryzowane wyrażenia zgodnie z normami językowymi, zwracając szczególną uwagę na gramatykę i ortografię.
Logiczna struktura: Tekst ma logiczną i systematyczną strukturę, zaprojektowaną tak, aby ułatwić czytanie i zrozumienie.
③ Zastosowanie:
Tworzenie dokumentów: Używane w różnych formach pisania, takich jak dokumenty, raporty, eseje, e-maile, prace naukowe itp.
Przekazywanie wiedzy: Służy do przekazywania lub udostępniania wiedzy innym osobom, często wymagając szczegółowego i systematycznego wyjaśnienia.
2) Mowa (Oral Communication):
① Charakterystyka:
Bezpośredniość (Immediacy): Wypowiedź ustna ma miejsce w czasie rzeczywistym i jest rozumiana i zanika w momencie wypowiedzenia.
Nieformalność (Informality): Charakteryzuje się codziennością i improwizacją, używając języka żywego i naturalnego, zamiast planowej logiki.
Niejednoznaczność (Ambiguity): Interpretacja języka może być względnie bardziej płynna i niejednoznaczna między mówiącym a słuchającym.
Nieformalny charakter (Informality): Wyrażenia zmieniają się w zależności od sytuacji, nie przestrzegając rygorystycznie zasad leksykalnych i gramatycznych.
② Cechy:
Jednoczesna interakcja: Interakcja między uczestnikami rozmowy odbywa się jednocześnie, a przepływ rozmowy jest regulowany w czasie rzeczywistym.
Wyrażanie emocji za pomocą języka: Emocje są bogato przekazywane nie tylko za pomocą języka, ale także poprzez wymowę, intonację i gesty.
Ograniczona pojemność pamięci: Ze względu na ulotność języka, informacje językowe są ograniczone pojemnością pamięci, dlatego też kładzie się nacisk na zwięzłość i istotność informacji.
Zastosowanie:
③ Codzienne rozmowy: Używane w sytuacjach komunikacji w czasie rzeczywistym, takich jak codzienne rozmowy, interakcje społeczne, spotkania, wykłady itp.
Pismo i mowa mają swoje unikalne cechy i zastosowania, reprezentując różne aspekty języka. Wypowiedź ustna ma przewagę w komunikacji w czasie rzeczywistym i wyrażaniu emocji, podczas gdy pismo koncentruje się na systematycznym i jasnym wyrażaniu oraz logicznym przekazywaniu. Zrozumienie i odpowiednie wykorzystanie tych różnic jest ważne dla skutecznej komunikacji.
2. Szczegółowe cele nauczania mówienia
1) Pismo:
① Wzmocnienie umiejętności logicznego pisania:
Ulepszenie umiejętności pisania logicznych i systematycznych tekstów.
Zrozumienie struktury tekstu i logicznego ciągu myśli oraz nauka pisania w sposób zrozumiały dla czytelnika.
② Kształtowanie nawyku używania języka standardowego:
Zachęcanie do używania standaryzowanych wyrażeń zgodnie z normami językowymi, zwracając szczególną uwagę na gramatykę i ortografię.
Poprawa przekazu tekstu i jasności wyrażenia poprzez używanie języka standardowego.
③ Zdobycie umiejętności doboru słownictwa i stylu odpowiedniego do celu i odbiorcy:
Zdobycie umiejętności dobierania odpowiednich wyrażeń do różnych celów i grup odbiorców, aby skutecznie osiągnąć zamierzony cel.
Nauka stosowania odpowiedniego słownictwa i stylu w zależności od rodzaju i celu tekstu.
④ Wzmocnienie umiejętności komunikacji asynchronicznej:
Wzmocnienie umiejętności skutecznej komunikacji, nawet gdy istnieje odległość czasowa między piszącym a czytającym.
Nauka uwzględniania reakcji odbiorcy i skutecznego przekazywania informacji poprzez korektę i weryfikację tekstu.
2) Mowa:
① Wzmocnienie umiejętności komunikacyjnych:
Ulepszenie umiejętności skutecznej komunikacji w różnych sytuacjach życia codziennego.
Nacisk na jasne przekazywanie zamierzeń i rozumienie intencji słuchacza w rzeczywistych sytuacjach komunikacyjnych.
② Zdobycie umiejętności naturalnego wyrażania się:
Używanie codziennych i improwizowanych wyrażeń, aby poprawić naturalność języka i swobodę wyrażania się w znanych sytuacjach.
Nauka elastyczności językowej i naturalnego przepływu mowy w codziennych rozmowach.
③ Wzmocnienie umiejętności radzenia sobie z niejasnymi sytuacjami:
Ulepszenie umiejętności przekazywania i rozumienia informacji w sytuacjach niejasnych i niejednoznacznych.
Nauka korzystania z różnych narzędzi i strategii komunikacyjnych w celu skutecznego przekazu.
④ Kształtowanie nawyku dostosowywania języka do sytuacji:
Nauka i praktyka stosowania odpowiedniego języka w różnych sytuacjach.
Kształtowanie nawyku dostosowywania języka do sytuacji, wykraczając poza ograniczenia gramatyczne, ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności dostosowywania języka do okoliczności.
Szczegółowe cele nauczania mowy i pisma są specyficzne dla każdej formy języka i koncentrują się na rozwijaniu umiejętności skutecznej komunikacji w różnych sytuacjach.
3. Charakterystyka mowy w kontekście szczegółowych celów nauczania mówienia:
1) Wzmocnienie umiejętności komunikacyjnych:
① Bezpośredniość (Immediacy): Mowa ma miejsce w czasie rzeczywistym, dlatego jest rozumiana i zanika w momencie wypowiedzenia. Uczniowie poprawiają umiejętność jasnego przekazywania informacji i szybkiego rozumienia intencji słuchacza.
Zdobycie umiejętności naturalnego wyrażania się:
② Nieformalność (Informality): Charakteryzuje się codziennością i improwizacją, używając języka żywego i naturalnego. Uczniowie uczą się naturalności i różnorodności języka oraz swobodnego wyrażania się w improwizowanych sytuacjach.
Wzmocnienie umiejętności radzenia sobie z niejasnymi sytuacjami:
③ Niejednoznaczność (Ambiguity): Interpretacja języka może być względnie bardziej płynna i niejednoznaczna między mówiącym a słuchającym. Uczniowie poprawiają umiejętność skutecznego przekazywania i rozumienia informacji w sytuacjach niejasnych.
Kształtowanie nawyku dostosowywania języka do sytuacji:
④ Nieformalny charakter (Informality): Wyrażenia zmieniają się w zależności od sytuacji, nie przestrzegając rygorystycznie zasad leksykalnych i gramatycznych. Uczniowie uczą się stosowania języka w różnych sytuacjach i kształtują nawyki językowe, dostosowując język do okoliczności.
Podkreślając cechy mowy zgodnie ze szczegółowymi celami nauczania mówienia, uczniowie mogą poprawić swoje umiejętności efektywnego używania i rozumienia języka w realistycznych i różnorodnych sytuacjach komunikacyjnych.
Ⅲ Podsumowanie
Trenuję umiejętność pisania, aby poprawić moje umiejętności mówienia. Wielu ludzi zaleca regularne ćwiczenie pisania, ze względu na jego logiczną i systematyczną naturę, dla lepszego opanowania mowy. W dzieciństwie zaniedbywałem ćwiczenie pisania, np. pisanie pamiętnika, dlatego pisanie jest dla mnie trudniejsze. Brak umiejętności wcześniejszego uporządkowania myśli utrudniał mi znajdowanie odpowiednich tematów do rozmowy w trakcie dyskusji.
Dlatego, aby przezwyciężyć te słabości, zacząłem regularnie ćwiczyć pisanie i mówienie po wcześniejszym przygotowaniu. Dzięki temu zauważyłem poprawę zarówno w pisaniu, jak i w mówieniu.