De Grammatica-Vertaling Methode, gebruikt van de late 18e eeuw tot het begin van de 20e eeuw, en de Directe Methode zijn belangrijke benaderingen in het vreemdetalenonderwijs.
De Grammatica-Vertaling Methode legt de nadruk op grammaticaregels en vertaling, terwijl de Directe Methode zich richt op communicatie en het verbeteren van gesproken vaardigheden.
Een flexibele keuze van onderwijsmethoden, rekening houdend met de voor- en nadelen van elke methode en de kenmerken en doelen van de leerling, is van belang.
Ⅰ Inleiding
In de theorie van taalonderwijs als vreemde taal worden diverse onderwijsmethoden gebruikt, waaronder de Grammatica-Vertalingmethode en de Directe Methode, die beide veel aandacht krijgen. In deze opdracht zullen we de concepten en kenmerken van beide methoden bekijken en vervolgens de verschillen tussen deze twee methoden onderzoeken.
Met name door middel van een vergelijkende analyse van de rol van de leerling en de docent, en de onderwijsmethoden, willen we de voor- en nadelen van deze methoden duidelijk begrijpen en nagaan welke onderwijsmethode het meest geschikt is voor leerlingen.
Ⅱ Hoofddeel
a. Concept en kenmerken van de Grammatica-Vertalingmethode en de Directe Methode
1. Grammatica-Vertalingmethode (Grammar-Translation Method) [Periode: late 18e eeuw – 19e eeuw]
De Grammatica-Vertalingmethode, die werd gebruikt van de late 18e tot de 19e eeuw, werd toegepast op het onderwijs in het Grieks en Latijn voor de studie van middeleeuwse klassieke literatuur. Het benadrukte het leren van woordenschat en de docent leidde de leerlingen via vertaling naar begrip van de inhoud. Woordenschat en grammatica stonden centraal en de moedertaal van de leerling werd gebruikt.
Deze methode heeft echter het nadeel dat het leren van woordenschat en grammatica buiten de context kan plaatsvinden, wat het moeilijk kan maken om ze te begrijpen. Ook kan de eenzijdige, docentgerichte aanpak leiden tot verveling en vervreemding bij de leerlingen. In de beginjaren van het Koreaans onderwijs (voor 1958, voor de oprichting van onderwijsinstellingen) was de Grammatica-Vertalingmethode de belangrijkste methode. De nadruk lag op basisgrammatica en woordenschat, en ook gespreksleerboeken waren vertaalgericht.
2. Directe Methode (Direct Method) [Late 19e eeuw - begin 20e eeuw]
De Directe Methode, die verscheen in de late 19e en het begin van de 20e eeuw, was een poging om de beperkingen van de Grammatica-Vertalingmethode te overwinnen. Deze methode richt zich op het daadwerkelijke gebruik van de taal en benadrukt dat leerlingen de taal direct gebruiken. Het benadrukt mondeling leren en de lessen worden gegeven in de doeltaal om de authenticiteit van het leren te benadrukken.
Het belangrijkste voordeel van de Directe Methode is dat het communicatieve vaardigheden benadrukt en ervaringen biedt met het daadwerkelijke gebruik van de taal. Dit kan de communicatieve vaardigheden van de leerlingen verbeteren. Het nadeel is echter dat het alleen de doeltaal gebruikt, waardoor een vloeiende docent nodig is en systematisch onderwijs moeilijk kan zijn.
b. Verschillen tussen de Grammatica-Vertalingmethode en de Directe Methode
Grammatica-Vertalingmethode Directe Methode Leerlingen begrijpen en onthouden de taal voornamelijk door vertaling. Leerlingen leren de taal door directe ervaring en gebruik. De belangrijkste activiteiten zijn vertaal oefeningen, het leren van grammaticaregels en het analyseren van zinnen. Leren vindt plaats door middel van activiteiten zoals conversatie, rollenspellen en simulatie van reële situaties. De taal wordt grammaticaal begrepen en geanalyseerd. De taal wordt holistisch ervaren en begrepen binnen de context. Het versterkt grammaticale kennis en woordenschat en verbetert het vertaalvermogen. Het verbetert de communicatieve vaardigheden van leerlingen en zorgt voor een natuurlijke uitspraak en intonatie. Leerlingen spelen voornamelijk een passieve rol. Leerlingen nemen actief deel aan direct leren. De les is voornamelijk lesgericht, waarbij de docent kennis overbrengt. De les is gebaseerd op interactie en leerlinggerichte activiteiten. Fouten worden voornamelijk grammaticaal gecorrigeerd. Fouten worden gezien als onderdeel van het leerproces en stimuleren de vooruitgang van de leerling door middel van feedback. Er kunnen beperkingen zijn in het snel leren van de taal. Het kan gunstiger zijn voor het natuurlijke taalverwervingsproces. De nadruk ligt op het vertalen en begrijpen van de taal. Het benadrukt het samen leren van taal en cultuur. Externe motivatie, zoals examencijfers, kan worden benadrukt. De natuurlijke nieuwsgierigheid en de behoefte aan communicatie van de leerling kunnen een grote invloed hebben op de leermotivatie.
c. Vergelijking van de onderwijsmethoden van de Grammatica-Vertalingmethode en de Directe Methode
Doel: Het belangrijkste doel is om de taal te leren met de nadruk op grammatica.
Lestaal: De moedertaal van de leerling wordt gebruikt.
Onderwijsmethode:
Uitleg van grammaticaregels, gevolgd door vertaal oefeningen van de doeltaal naar de moedertaal.
De docent speelt een gezaghebbende rol en verwacht imitatie van de leerlingen.
Voordelen: Snelle verwerving van de grammatica van de doeltaal.
Nadelen: Geen focus op het verbeteren van communicatieve vaardigheden.
2. Directe Methode (Direct Method - DM):
Doel: Het belangrijkste doel is het verbeteren van communicatieve vaardigheden.
Lestaal: De doeltaal wordt gebruikt, net als bij een moedertaalspreker.
Onderwijsmethode:
De docent gedraagt zich als een moedertaalspreker tijdens de les, en de leerlingen raden de betekenis.
De nadruk ligt op het gebruik van zinnen in context, met spreek oefeningen.
Voordelen: Verbetering van communicatieve vaardigheden, leren van alledaagse woordenschat en zinnen.
Nadelen: De docent moet een moedertaalspreker niveau hebben.
3. Voorbeelden van de Grammatica-Vertalingmethode en de Directe Methode
① Grammatica-Vertalingmethode (Grammar Translation Method - GTM):
Uitleg van grammaticaregels, gevolgd door vertaal oefeningen van de doeltaal naar de moedertaal.
De nadruk ligt op lezen en schrijven.
Woordenschat wordt gepresenteerd samen met de vertaling in de moedertaal, en er worden vertaal oefeningen gegeven.
De nadruk ligt op nauwkeurigheid, en spreken en luisteren krijgen weinig systematische aandacht.
5. De docent legt een zin in de doeltaal uit aan de leerlingen, en de leerlingen oefenen met het begrijpen en vertalen van die zin.
6. Leerlingen leren de grammaticaregels en woordenschat van de doeltaal uit het hoofd en gebruiken dit om zinnen te analyseren en te vertalen.
7. De docent legt grammaticaregels voornamelijk uit via colleges, en de leerlingen concentreren zich op het onthouden en toepassen van deze regels.
8. Leerlingen leren grammatica voornamelijk door het oplossen van opdrachten die zijn gebaseerd op de leerboeken en grammaticaregels.
② Directe Methode (Direct Method - DM):
Alleen de doeltaal wordt gebruikt tijdens de les.
Alleen alledaagse woordenschat en zinnen worden onderwezen.
Mondelinge communicatieve vaardigheden worden geoefend via vraag-en-antwoord sessies tussen docent en leerlingen.
Grammatica wordt inductief onderwezen.
Uitspraak en grammatica worden benadrukt.
6. Leerlingen gebruiken de doeltaal en communiceren door middel van het imiteren van specifieke situaties of rollenspellen.
7. De docent moedigt leerlingen aan om de doeltaal te gebruiken via echte gesprekken of discussies.
8. Leerlingen oefenen met het direct communiceren in de doeltaal over gegeven situaties.
9. De docent moedigt leerlingen aan om de taal te gebruiken door middel van het simuleren van verschillende situaties.
10. Leerlingen gebruiken de doeltaal bij het oplossen van problemen of het uitvoeren van projecten.
Ⅲ Conclusie
Als resultaat van de vergelijking van de Grammatica-Vertalingmethode en de Directe Methode, heb ik nagedacht over de keuze van de onderwijsmethode en de flexibiliteit van de houding, rekening houdend met de leerling. Ik denk dat beide benaderingen zeer belangrijk zijn in het onderwijs.
Ten eerste is het belangrijk om rekening te houden met de diversiteit van de leerlingen. Leerlingen verschillen in aanleg, leerdoelen, achtergrond en ervaring. Voor sommige leerlingen kan de Grammatica-Vertalingmethode effectief zijn, terwijl voor andere leerlingen de Directe Methode effectiever kan zijn. Het is belangrijk om deze diversiteit te erkennen en rekening te houden met de individuele kenmerken van de leerlingen.
Ook is het belangrijk dat de onderwijsmethode flexibel kan worden aangepast. Het is noodzakelijk om de onderwijsmethode aan te passen aan de vooruitgang en de leersituatie van de leerlingen. In sommige periodes kan de ene onderwijsmethode effectief zijn, terwijl in andere periodes een andere onderwijsmethode nodig kan zijn. Docenten moeten daarom de situatie van de leerlingen voortdurend monitoren en de onderwijsmethode indien nodig aanpassen.
Deze aanpak zal leerlingen helpen om effectiever te leren en docenten helpen om flexibeler op onderwijs te reageren. Daarom denk ik dat in het onderwijs vooral docenten nodig zijn die deze diversiteit respecteren en er flexibel mee om kunnen gaan.
[Referenties]
Gu Minji, Theorie van taalonderwijs als vreemde taal, lesmateriaal van het Distance Learning Institute.
Nam Seong-woo et al. (2006), Theorie van taalonderwijs en Koreaans onderwijs, Hankuk Munhwasa.
Woo Eun-mi (2009). Onderzoek naar grammatica-onderwijsmethoden ter verbetering van communicatieve vaardigheden, afstudeerscriptie, Graduate School of Education, Kookmin University