De vraag naar Koreaans onderwijs neemt sterk toe door internationalisering en de verspreiding van de Koreaanse golf (Hallyu). De lessen worden aangepast aan diverse doelen en interesses.
Na verschillende lesmethoden zoals de grammatica-vertaalmethode, de directe methode en de audio-orale methode, zijn communicatiegerichte en taakgerichte benaderingen nu dominant.
Toekomstige ontwikkelingen vereisen het gebruik van nieuwe technologieën zoals kunstmatige intelligentie en een versterking van de expertise van docenten om zo effectiever Koreaans onderwijs te ontwikkelen.
Ⅰ. Inleiding
Tegenwoordig is Koreaans onderwijs erg in trek over de hele wereld, mede dankzij de snelle internationalisering en de populariteit van de Koreaanse golf (Hallyu). Koreaans is uitgegroeid tot een populaire taal die veel mensen willen leren, waardoor het belang van Koreaans onderwijs is toegenomen en het onderwijs zich op diverse manieren heeft ontwikkeld, afgestemd op verschillende doelen en interesses.
Door de toename van het aantal buitenlandse werknemers en de invoering van het Employment Permit System (고용허가제) is Koreaans onderwijs voor hen een must geworden. De toenemende vraag van deze personen, die voor werk of studie komen, heeft geleid tot een verschuiving in het Koreaans onderwijs, waarbij de nadruk niet alleen ligt op het verwerven van de taal, maar ook op het verbeteren van de communicatieve vaardigheden in het dagelijks leven.
Daarom streeft Zuid-Korea ernaar om effectieve methoden voor Koreaans onderwijs te ontwikkelen en aan te bieden die aansluiten bij de diverse behoeften en doelen van buitenlanders. Bij dit proces is het belangrijk om de professionaliteit en systematiek van het Koreaans onderwijs te onderzoeken, te beginnen bij de geschiedenis ervan. Om de huidige onderwijsmethoden te onderzoeken en te verbeteren, moeten we de historische ontwikkeling van het Koreaans onderwijs begrijpen, de kenmerken van elke periode analyseren en strategieën voor toekomstig onderwijs overwegen.
Ⅱ. Hoofdtekst
Om Koreaans onderwijs te classificeren op basis van het doel, laten we eerst eens kijken naar het concept van Koreaans onderwijs en de kenmerken die elke periode nastreefde.
Ten eerste, de taalkundige definitie van een taalonderwijsmethode (Language Teaching Methodology) is een methode waarmee een leerling een tweede taal (target language) leert. Deze methode gaat gepaard met een systematische en strategische aanpak voor het lesgeven van twee of meer talen.
Het woord 'systematisch' geeft aan dat de aanpak in de loop van de tijd is geëvolueerd. Dit betekent dat er voortdurend nieuwe benaderingen zijn toegevoegd om de tekortkomingen van eerdere onderzoeksmethoden te compenseren.
Maar wat waren de methoden in elke periode en welke nieuwe benaderingen werden gebruikt om die methoden te verbeteren? Om dit te begrijpen, zullen we het concept en de kenmerken van taalonderwijsmethodologieën en het concept en de kenmerken van Koreaans onderwijsmethodologieën onderzoeken.
a. Concept en kenmerken van taalonderwijsmethodologieën
Taalonderwijsmethodologieën kunnen chronologisch als volgt worden geordend:
1. Grammatica-vertaalmethode (Grammar-Translation Method) [Periode: late 18e eeuw – 19e eeuw]
De grammatica-vertaalmethode, die werd gebruikt van de late 18e eeuw tot de 19e eeuw, werd toegepast op het onderwijs in het Grieks en Latijn voor de studie van middeleeuwse en klassieke literatuur. Het benadrukte het leren van woordenschat en de docent leidde de leerlingen door middel van vertalingen naar begrip van de inhoud. Woordenschat en grammatica stonden centraal en de moedertaal van de leerling werd gebruikt.
Deze methode had echter het nadeel dat het leren van woordenschat en grammatica zonder context moeilijk kon zijn, en de docent-gerichte, eenrichtingsverkeersmethode kon leiden tot verveling en vervreemding bij de leerlingen.
2. Directe methode (Direct Method) [Late 19e eeuw – begin 20e eeuw]
De directe methode, die aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw opkwam, was een poging om de beperkingen van de grammatica-vertaalmethode te overwinnen. Deze methode richtte zich op het werkelijke gebruik van de taal en benadrukte dat leerlingen de taal direct moesten gebruiken. Het benadrukte mondelinge oefening en de lessen werden gegeven in de doeltaal om de praktische toepassing te benadrukken.
Het belangrijkste voordeel van de directe methode is dat het de communicatieve vaardigheden benadrukt door praktische ervaring met het gebruik van de taal te bieden. Dit kan de communicatieve vaardigheden van de leerlingen verbeteren. Het nadeel is echter dat het gebruik van alleen de doeltaal een vlotte docent vereist en systematisch onderwijs moeilijk kan zijn.
3. Audiolinguale methode (Audiolingual Method) [Jaren 40 – jaren 50]
De audiolinguale methode, gebruikt in de jaren 40 en 50, werd beïnvloed door het behaviorisme en de structurele linguïstiek. Deze methode kenmerkte zich door de nadruk op uitspraak, het minimale gebruik van de moedertaal en het herhaaldelijk oefenen van mondelinge uitdrukkingen.
Het voordeel van deze methode is dat herhaalde mondelinge oefening de spreek- en luistervaardigheden verbetert. Het nadeel is echter dat de sterke nadruk op nauwkeurige uitspraak het zelfvertrouwen kan schaden.
4. Op cognitieve leertheorie gebaseerde methoden (Cognitive Approach) [Sinds de jaren 60]
Op cognitieve leertheorie gebaseerde methoden, die sinds de jaren 60 zijn ontstaan, benadrukken het cognitieve vermogen van de leerling. Ze moedigen leerlingen aan om zelf regels te ontdekken en beschouwen fouten als een natuurlijk onderdeel van het leerproces.
5. Communicatieve taalonderwijsmethode (Communicative Language Teaching – CLT) [Sinds de jaren 70]
De communicatieve taalonderwijsmethode, die sinds de jaren 70 de dominante methode is geworden, richt zich op echte communicatieve situaties en laat leerlingen verschillende activiteiten uitvoeren met behulp van de taal. De interventie van de docent wordt geminimaliseerd.
6. Taakgerichte aanpak (Task-Based Approach) [Sinds de jaren 70]
De taakgerichte aanpak, die sinds het einde van de jaren 70 wordt toegepast, richt zich op echte communicatieve situaties en laat leerlingen verschillende taken uitvoeren door informatie te gebruiken.
Maar hoe zit het dan met het concept en de kenmerken van de methodologieën voor Koreaans onderwijs?
b. Concept en kenmerken van de methodologieën voor Koreaans onderwijs
De methodologieën voor Koreaans onderwijs kunnen in vijf delen worden onderverdeeld, gebaseerd op de historische ontwikkeling:
1. Beginfase van Koreaans onderwijs (voor 1958):
Voordat er onderwijsinstellingen bestonden, werd voornamelijk de grammatica-vertaalmethode gebruikt. De nadruk lag op basisgrammatica en woordenschat, en gespreksleerboeken waren ook vertaalgericht.
2. Ontwikkelingsfase van Koreaans onderwijs (1959-1985):
Door het ontbreken van onderwijsinstellingen werd individueel onderwijs gegeven aan mensen met specifieke beroepen. De audiolinguale methode was dominant en mechanische herhalingsoefeningen waren belangrijk.
3. Expansiefase van Koreaans onderwijs (1986-1997):
Er werd een geïntegreerde onderwijsmethode geïntroduceerd die spreken, lezen, luisteren en schrijven combineerde. Hoewel de nadruk nog steeds op grammatica lag, werd er ook aandacht besteed aan vloeiendheid en communicatieve vaardigheden. De taakgerichte onderwijsmethode werd benadrukt, wat bijdroeg aan de verbetering van de communicatieve vaardigheden. Dit kan worden beschouwd als een overgangsfase van de audiolinguale naar de communicatieve onderwijsmethode.
4. Stabilisatiefase van Koreaans onderwijs (1998-heden):
Met de toename van onderwijsinstellingen en de oprichting van de meeste universiteitsinstituten is er een stabiele fase bereikt. De communicatieve onderwijsmethode is dominant geworden, maar de taakgerichte onderwijsmethode en functioneel geïntegreerd onderwijs worden ook toegepast. Geïntegreerde onderwijsmethoden benadrukken communicatie in het dagelijks leven en zorgen ervoor dat leerlingen de vier taalvaardigheden effectief kunnen gebruiken. Het doel is om de uitdrukkingsvaardigheden van de leerlingen te verbeteren en ervoor te zorgen dat ze de woorden en teksten van anderen goed begrijpen.
5. Toenemend belang van de taakgerichte onderwijsmethode:
Tegenwoordig wordt de taakgerichte onderwijsmethode benadrukt als een manier om de praktische toepasbaarheid van het onderwijs te vergroten. Het doel is om de actieve deelname van de leerlingen te stimuleren om eenzijdige lessen door de docent te voorkomen en de leerlingen proactiever te laten leren.
Ⅲ. Conclusie
Koreaans onderwijs heeft zich ontwikkeld in lijn met internationale trends in taalonderwijs, maar moet blijven innoveren op basis van professionaliteit en systematiek. Dit omvat het volgen van internationale trends en het zoeken naar de meest effectieve onderwijsmethoden voor leerlingen.
Momenteel combineert Koreaans onderwijs geïntegreerde onderwijsmethoden voor spreken, luisteren, lezen en schrijven met taakgerichte methoden om de voor- en nadelen te maximaliseren, maar om betere onderwijsmethoden te vinden, moeten er meer diverse en effectieve methoden worden onderzocht.
Bijvoorbeeld, door leerlingen aan te moedigen om te discussiëren, of door verschillende methoden toe te passen zoals ervaringsleren of het gebruik van kunstmatige intelligentie, kan de effectiviteit van het onderwijs worden verbeterd door de ontwikkelde technologie effectief te gebruiken. Deze inspanningen vereisen natuurlijk multifunctionele vaardigheden van docenten Koreaans. Maar als deze behoeften leiden tot technologische integratie, zal de academische discipline van Koreaans onderwijs enorme vooruitgang boeken op het gebied van professionaliteit en systematiek.
