Z powodu internacjonalizacji i rozprzestrzeniania się fali koreańskiej (Hallyu) zapotrzebowanie na nauczanie języka koreańskiego gwałtownie wzrosło, a nauczanie odbywa się na różne sposoby w zależności od celu i zainteresowań.
Po różnych metodach nauczania, takich jak metoda gramatyczno-tłumaczeniowa, bezpośrednia i audio-oralna, obecnie dominują metody komunikacyjne i metody oparte na zadaniach.
W przyszłości należy opracować jeszcze bardziej efektywne metody nauczania języka koreańskiego, wykorzystując nowe technologie, takie jak sztuczna inteligencja, i wzmacniając profesjonalizm nauczycieli.
I. Wstęp
Obecnie nauka języka koreańskiego cieszy się ogromnym zainteresowaniem na całym świecie, napędzana przez gwałtowną globalizację i falę popularności koreańskiej kultury (Hallyu). Język koreański stał się popularnym celem edukacyjnym, co z kolei zwiększyło znaczenie nauczania języka koreańskiego i doprowadziło do jego zróżnicowania w zależności od celów i zainteresowań.
Wzrost liczby pracowników z zagranicy i wprowadzenie systemu zezwoleń na pracę sprawiły, że znajomość języka koreańskiego stała się dla nich niezbędna. Rosnące zapotrzebowanie ze strony osób poszukujących pracy i edukacji spowodowało, że nauczanie języka koreańskiego koncentruje się nie tylko na samym opanowaniu języka, ale również na rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych w życiu codziennym.
W związku z tym Korea Południowa podejmuje starania, aby opracowywać i oferować skuteczne metody nauczania języka koreańskiego, dostosowane do różnorodnych systemów operacyjnych i celów obcokrajowców. W tym procesie refleksja nad profesjonalizmem i systematycznością powinna rozpocząć się od historii nauczania języka koreańskiego. Aby zbadać i ulepszyć obecne metody nauczania, należy zrozumieć metody stosowane od początków nauczania języka koreańskiego, przeanalizować cechy charakterystyczne rozwoju w poszczególnych epokach i zastanowić się nad strategią nauczania w przyszłości.
II. Rozwinięcie tematu
Aby sklasyfikować cele nauczania języka koreańskiego, najpierw przyjrzyjmy się koncepcji nauczania języka koreańskiego i cechom charakterystycznym dla poszczególnych epok.
Po pierwsze, definicja metodyki nauczania języków (Language Teaching Methodology) to metodyka nauczania drugiego języka obcego, w której uczeń uczy się języka docelowego (target language). Jest to również skoordynowane podejście strategiczne do nauczania więcej niż jednego języka obcego.
Słowo „systematyczne” wskazuje, że podejście to rozwijało się w czasie. Oznacza to, że stale wdrażano nowe podejścia, aby przezwyciężyć niedociągnięcia poprzednich badań.
Jakie zatem były metody stosowane w poszczególnych epokach i jakie nowe podejścia miały na celu ich uzupełnienie? Aby to zrozumieć, przyjrzymy się koncepcji i cechom metodyki nauczania języków oraz koncepcji i cechom metodyki nauczania języka koreańskiego.
a. Koncepcja i cechy metodyki nauczania języków
Metodę nauczania języków można uporządkować chronologicznie w następujący sposób:
1. Metoda gramatyczno-tłumaczeniowa (Grammar-Translation Method) [Okres: druga połowa XVIII wieku – XIX wiek]
Stosowana w drugiej połowie XVIII i w XIX wieku metoda gramatyczno-tłumaczeniowa była wykorzystywana w edukacji klasycznej do studiowania greki i łaciny. Kładła nacisk na zapamiętywanie słownictwa, a nauczyciel prowadził uczniów do zrozumienia treści poprzez tłumaczenie. Centralne miejsce zajmowały słownictwo i gramatyka, a wykorzystywano język ojczysty uczniów.
Jednakże ta metoda nauczania mogła prowadzić do trudności w zrozumieniu słownictwa i gramatyki bez kontekstu, a jednokierunkowy charakter nauczania oparty na nauczycielu mógł prowadzić do znudzenia i wykluczenia uczniów.
2. Metoda bezpośrednia (Direct Method) [Koniec XIX wieku – początek XX wieku]
Metoda bezpośrednia, która pojawiła się pod koniec XIX i na początku XX wieku, była próbą pokonania ograniczeń metody gramatyczno-tłumaczeniowej. Ta metoda skupiała się na rzeczywistym użytkowaniu języka, kładąc nacisk na bezpośrednie używanie języka przez uczniów. Podkreślała również nauczanie ustne i prowadzenie zajęć w języku docelowym, aby podkreślić praktyczne zastosowanie nauki.
Główną zaletą metody bezpośredniej jest nacisk na umiejętności komunikacyjne, oferując doświadczenie w praktycznym używaniu języka. Pozwala to na poprawę umiejętności komunikacyjnych uczniów. Jednakże ta metoda wymaga biegłego nauczyciela, który posługuje się wyłącznie językiem docelowym, a systematyczne nauczanie może być trudne.
3. Metoda audio-lingwalna (Audiolingual Method) [Lata 40. – 50. XX wieku]
Metoda audio-lingwalna, stosowana w latach 40. i 50. XX wieku, była inspirowana behawiorystyczną psychologią i strukturalną lingwistyką. Charakteryzuje się ona głównie naciskiem na wymowę, minimalizacją używania języka ojczystego i powtarzaniem ustnych wyrażeń w celu nauki.
Zaletą tej metody jest poprawa umiejętności mówienia i słuchania poprzez powtarzane ćwiczenia ustne. Jednakże nadmierny nacisk na dokładną wymowę może prowadzić do spadku pewności siebie.
4. Metody oparte na poznawczej teorii uczenia się (Cognitive Approach) [Od lat 60. XX wieku]
Metody oparte na poznawczej teorii uczenia się, które pojawiły się od lat 60. XX wieku, podkreślają zdolności poznawcze ucznia. Zachęcają uczniów do samodzielnego odkrywania reguł i traktują błędy językowe jako naturalną część procesu uczenia się.
5. Metoda komunikacyjna (Communicative Language Teaching – CLT) [Od lat 70. XX wieku]
Metoda komunikacyjna, która stała się dominująca od lat 70. XX wieku, koncentruje się na rzeczywistych sytuacjach komunikacyjnych i zachęca uczniów do wykonywania różnych zadań z wykorzystaniem języka. Zaangażowanie nauczyciela jest minimalizowane.
6. Podejście oparte na zadaniach (Task-Based Approach) [Od lat 70. XX wieku]
Podejście oparte na zadaniach, stosowane od końca lat 70. XX wieku, koncentruje się na rzeczywistych sytuacjach komunikacyjnych i zachęca uczniów do wykonywania różnych zadań z wykorzystaniem informacji.
A jakie są koncepcja i cechy metodyki nauczania języka koreańskiego?
b. Koncepcja i cechy metodyki nauczania języka koreańskiego
Metodę nauczania języka koreańskiego można podzielić na pięć okresów:
1. Początki nauczania języka koreańskiego (przed 1958 r.):
Przed powstaniem instytucji edukacyjnych dominowała metoda gramatyczno-tłumaczeniowa. Nacisk kładziono na podstawową gramatykę i słownictwo, a podręczniki koncentrowały się na tłumaczeniu.
2. Okres kształtowania się i rozwoju nauczania języka koreańskiego (1959-1985):
Brak instytucji edukacyjnych spowodował, że nauczanie odbywało się indywidualnie, głównie dla osób o specyficznych zawodach. Dominowała metoda audio-lingwalna, a nacisk kładziono na mechaniczne powtarzanie ćwiczeń.
3. Okres rozkwitu nauczania języka koreańskiego (1986-1997):
Wprowadzono metody zintegrowane, łączące mówienie, czytanie, słuchanie i pisanie. Chociaż nadal kładziono nacisk na gramatykę, zwracano również uwagę na płynność i umiejętności komunikacyjne. Podkreślano metodę opartą na zadaniach, co przyczyniło się do poprawy umiejętności komunikacyjnych. Można to uznać za okres przejściowy między metodą audio-lingwalną a metodą komunikacyjną.
4. Okres stabilizacji nauczania języka koreańskiego (1998-obecnie):
Wzrost liczby instytucji edukacyjnych i powstanie większości uczelnianych ośrodków nauczania doprowadziły do stabilizacji. Dominującą metodą stała się metoda komunikacyjna, ale stosowane są również metody oparte na zadaniach i zintegrowane. Metody zintegrowane kładą nacisk na komunikację w życiu codziennym, umożliwiając uczniom efektywne wykorzystanie czterech umiejętności językowych. Celem jest umożliwienie uczniom wyrażania swoich myśli i zrozumienia wypowiedzi innych.
5. Wzrost znaczenia metody opartej na zadaniach:
Obecnie metody oparte na zadaniach zyskują na znaczeniu jako sposób na zwiększenie praktycznego zastosowania nauczania. Mają na celu zapobieganie jednokierunkowemu nauczaniu opartym na wykładzie nauczyciela, poprzez zachęcanie do aktywnego udziału uczniów i zwiększenie ich zaangażowania w naukę.
III. Podsumowanie
Nauczanie języka koreańskiego rozwijało się zgodnie z międzynarodowymi trendami w metodach nauczania języków, ale wymaga dalszych badań i rozwoju w oparciu o profesjonalizm i systematyczność. Obejmuje to śledzenie międzynarodowych trendów i poszukiwanie najbardziej skutecznych metod nauczania dla uczniów.
Obecnie nauczanie języka koreańskiego łączy zintegrowane metody nauczania umiejętności mówienia, słuchania, czytania i pisania z metodami opartymi na zadaniach, maksymalizując w ten sposób ich zalety i wady, ale dla znalezienia lepszych metod nauczania należy eksperymentować z bardziej różnorodnymi i efektywnymi metodami.
Na przykład, można zachęcać uczniów do dyskusji, stosować nauczanie oparte na doświadczeniach lub wykorzystywać sztuczną inteligencję, aby efektywnie wykorzystać zaawansowane technologie i zwiększyć skuteczność nauki. Oczywiście takie wysiłki wymagają od nauczycieli języka koreańskiego wszechstronnych umiejętności. Jednakże, jeśli te wysiłki doprowadzą do akumulacji technologii, dyscyplina metodyki nauczania języka koreańskiego osiągnie niesamowity postęp w zakresie profesjonalizmu i systematyczności.