ความแตกต่างของความหมายระหว่างกรรมประเภทสั้นและกรรมประเภทยาว

Ⅰ บทนำ

ในภาษาเกาหลี การใช้คำกริยาแบบ passive และ active เป็นแนวคิดสำคัญในการสร้างประโยค โดยมีบทบาทในการแสดงความสัมพันธ์ระหว่างประธานและกริยา องค์ประกอบของประโยคเหล่านี้มีบทบาทสำคัญในการสื่อความหมายของภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้เรียนภาษาต่างประเทศ การทำความเข้าใจวิธีใช้ให้ถูกต้องนั้นมีความสำคัญ ดังนั้น งานชิ้นนี้จึงมุ่งเน้นไปที่การใช้กริยาแบบ passive ในภาษาเกาหลีเป็นหลัก

การใช้กริยาแบบ passive ในภาษาเกาหลีแบ่งออกเป็น passive แบบง่าย (단형 피동) และ passive แบบยาว (장형 피동) โดยแต่ละรูปแบบใช้ในสถานการณ์ต่างๆ การทำความเข้าใจและแยกแยะความแตกต่างจะช่วยให้ผู้เรียนภาษาต่างประเทศสามารถใช้ภาษาเกาหลีได้อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพ

ดังนั้น เราจะมาศึกษาความหมาย ตัวอย่าง และวัตถุประสงค์ในการใช้ passive แบบง่ายและแบบยาวอย่างละเอียด และเสนอวิธีการที่เป็นรูปธรรมเพื่อพัฒนาความสามารถในการสื่อสารจริงของผู้เรียนภาษาต่างประเทศ

Ⅱ เนื้อหาหลัก

1. กริยาแบบ passive และ active

1) active (능동): แสดงถึงการกระทำที่ตัวผู้กระทำเองทำขึ้น กล่าวคือ ประธาน (subject) ทำการกระทำด้วยตัวเอง

ตัวอย่าง) "명수가 딸기를 먹었다." (มยองซูทานสตรอว์เบอร์รี)

"나는 동화책을 읽었다." (ฉันอ่านหนังสือภาพ)

ในตัวอย่างข้างต้น "철수" (ชอลซู) และ "ฉัน" เป็นผู้กระทำการ ซึ่งเป็นรูปแบบของ active (능동사)

2) passive (피동): แสดงถึงการกระทำที่ตัวผู้กระทำถูกกระทำโดยสิ่งอื่น ประธาน (subject) ไม่ได้ทำการกระทำเอง แต่เป็นเป้าหมายที่ถูกกระทำ ตัวอย่าง) "딸기가 먹혔다." (สตรอว์เบอร์รีถูกกิน)

"동화책이 읽혔다." (หนังสือภาพถูกอ่าน)

ในตัวอย่างข้างต้น "딸기" (สตรอว์เบอร์รี) และ "동화책" (หนังสือภาพ) เป็นเป้าหมายที่ถูกกระทำ ซึ่งเป็นรูปแบบของ passive (피동사) passive และ active เป็นองค์ประกอบทางไวยากรณ์ที่สำคัญในการแสดงความสัมพันธ์ระหว่างประธานและกริยาในประโยค และการทำความเข้าใจจะช่วยให้สามารถแปลความหมายของประโยคได้อย่างถูกต้อง แล้วประเภทของ passive มีอะไรบ้าง?

2. ความหมายและตัวอย่างของการใช้กริยาแบบ passive

การใช้กริยาแบบ passive ในภาษาเกาหลีมีหลายรูปแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเราจะมาดู passive แบบง่ายและแบบยาว

1) passive แบบง่าย (단형피동): เป็นรูปแบบการใช้กริยาแบบ passive ในประโยคภาษาเกาหลี โดยการเติมคำต่อท้าย passive '-이', '-히', '-리', '-기' ลงไปหลังคำกริยา การเลือกคำต่อท้าย passive ขึ้นอยู่กับเสียงพยัญชนะหรือสระที่ลงท้ายของคำกริยา เช่น '-이-' มักจะเติมหลังคำกริยาที่ลงท้ายด้วยสระ และ '-히-' เติมหลังคำกริยาที่ลงท้ายด้วย 'ㄱ, ㄷ, ㅂ' '-리-' เติมหลัง 'ㄹ' และ '-기-' เติมหลังคำกริยาที่ลงท้ายด้วย 'ㄹㅁ'

แต่ถึงแม้จะมีกฎเหล่านี้ แต่ก็ยังมีข้อยกเว้นอยู่ คำกริยาแบบ passive ไม่สามารถเติมลงไปในทุกคำกริยาได้ โดยเฉพาะคำกริยาที่ลงท้ายด้วย '-하다' คำกริยาที่ลงท้ายด้วย 'ㅣ' เช่น '만지다, 지키다' (มานจีดา, จีคิดา) คำกริยาที่แสดงถึงการมอบให้ การได้รับประโยชน์ คำกริยาที่เกี่ยวข้องกับการกระทำทางจิตใจที่เป็นนามธรรม และคำกริยาที่เป็นคำกริยา causatives ไม่สามารถเติมคำต่อท้าย passive ได้

ในทางไวยากรณ์แล้ว ประโยค active อาจเป็นไปได้ แต่ประโยค passive อาจไม่สมบูรณ์ ตัวอย่างเช่น "내가 떡을 먹었다." (ฉันกินขนม) หรือ "내가 책을 읽었다." (ฉันอ่านหนังสือ) ในกรณีนี้ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าสามารถใช้ passive ได้ ("먹혔다", "읽혔다") แต่ประโยคเช่น "빵이 내게 먹혔다." (ขนมปังถูกฉันกิน) หรือ "소설책이 내게 읽혔다." (นิยายถูกฉันอ่าน) จะฟังดูไม่เป็นธรรมชาติ เนื่องจากการใช้คำนามในตำแหน่งประธานนั้นมักไม่เป็นธรรมชาติ

ตัวอย่างของ passive แบบง่าย)

กาแฟถูกชง

ประตูเปิด

แตงโมถูกกิน

ประตูถูกปิด

หน้าต่างถูกเปิด

น้ำถูกต้ม

ของเล่นตก

เสียงดังเข้ามา

หิมะละลาย

แม่กุญแจถูกปิดล็อก

เล็บถูกตัด

ฝนตก

น้ำแข็งละลาย

รถไหม้

แสงสะท้อน

ต้นไม้ถูกตัด

ดนตรีถูกบรรเลง

ห้องถูกทำความสะอาด

จดหมายถูกส่ง

กระเป๋าตก

รถถูกเก็บ

น้ำตาไหล

2) passive แบบยาว (장형피동): passive แบบยาวใช้โดยการเติม '-아/어지다' ลงไปหลังคำกริยา และเรียกว่า passive ทางไวยากรณ์ คือการเติมคำต่อท้าย '-어(아)' ลงไปหลังคำกริยา และเติมคำกริยาช่วย '지다' ลงไปต่อท้าย passive แบบยาวสามารถใช้ได้กับคำกริยาที่แสดงการกระทำ คำกริยาที่แสดงการเปลี่ยนแปลง คำคุณศัพท์ และคำกริยา causatives

ตัวอย่างเช่น ในประโยค "나의 노력으로 문제가 해결되었다." (ด้วยความพยายามของฉัน ปัญหาจึงได้รับการแก้ไข) "해결되었다" (ได้รับการแก้ไข) เป็น passive แบบยาว ซึ่งสามารถแสดงได้อย่างง่ายๆ ว่า "내가 문제를 해결했다." (ฉันแก้ปัญหา)

อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ในประโยค "방 안에 불이 켜져 있었다." (ไฟถูกเปิดอยู่ในห้อง) "켜져 있었다" (ถูกเปิดอยู่ในห้อง) ก็เป็น passive แบบยาว เช่นกัน ในกรณีนี้สามารถแสดงได้อย่างง่ายๆ ว่า "방 안에 불이 켜져 있다." (ไฟถูกเปิดอยู่ในห้อง)

นอกจากนี้ passive แบบยาวสามารถใช้ในรูปแบบ passive ซ้อนได้ ตัวอย่างเช่น "그의 지시에 따라 계획이 변경되었다." (ตามคำสั่งของเขา แผนจึงถูกเปลี่ยนแปลง) หรือ "오늘은 날씨가 풀려서 나들이하기 좋은 날씨가 될 것으로 예상된다." (วันนี้คาดว่าอากาศจะดีขึ้น เหมาะแก่การออกไปเที่ยว) เป็นต้น คือการเติม '-어지다' ลงไปหลัง 'คำกริยาแบบ passive' หรือ 'คำนาม+되다'

แต่ควรหลีกเลี่ยงการใช้รูปแบบนี้ ในกรณีของ '-어지다' นั้น แตกต่างจากคำกริยาช่วยอื่นๆ ตรงที่ถือว่า '지다' เป็นคำกริยาช่วย ซึ่งถือเป็นกรณีที่แตกต่างออกไปในหลักเกณฑ์การเว้นวรรคของภาษาเกาหลี

ตัวอย่างของ passive แบบยาว)

ภาพวาดปรากฏขึ้น

บ้านสร้างเสร็จแล้ว

หนังสือตีพิมพ์เสร็จแล้ว

ลูกบอลถูกโยนออกมา

เสียงดังออกมา

ประตูเปิดออก

ฝนตกออกมา

ความรักรู้สึกได้

แสงแดดส่องออกมา

เพลงถูกขับร้องออกมา

สีกระจายออกมา

อาหารปรุงเสร็จแล้ว

ดินถูกขุดออกมา

เสียงร้องไห้ออกมา

ของขวัญถูกห่อแล้ว

การแข่งขันฟุตบอลเริ่มต้นขึ้น

ปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว

ดนตรีถูกบรรเลงออกมา

ความคิดผุดขึ้นมา

การเต้นเริ่มต้นขึ้น

3. ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่าง passive แบบง่ายและแบบยาว

1) passive แบบง่าย:

passive แบบง่ายมักใช้ในการแสดงการกระทำที่ง่ายและตรงไปตรงมา ใช้เมื่อผู้กระทำการชัดเจนและการกระทำนั้นง่าย โดยส่วนใหญ่จะใช้เพื่อแสดงผลลัพธ์ของเหตุการณ์หรือปรากฏการณ์ รูปแบบนี้สามารถแสดงการกระทำได้อย่างรวดเร็วและกระชับ ทำให้ประโยคมีความชัดเจนมากขึ้น

ดังนั้นจึงมักใช้ passive แบบง่ายในการแสดงสถานการณ์หรือการกระทำที่ง่ายๆ

2) passive แบบยาว:

passive แบบยาวมักใช้ในการแสดงการกระทำที่ซับซ้อนและยาวนาน ใช้เมื่อผู้กระทำการไม่ชัดเจนหรือกระบวนการกระทำนั้นยาวนานและซับซ้อน ใช้เมื่อการกระทำเกิดขึ้นเนื่องจากสถานการณ์หรือเงื่อนไข ดังนั้นรูปแบบนี้จึงมีประโยชน์ในการแสดงกระบวนการกระทำอย่างละเอียดและสามารถสะท้อนความซับซ้อนของการกระทำได้

ดังนั้น passive แบบง่ายและแบบยาวจึงมีความแตกต่างกันในการใช้งาน เพื่อให้สามารถสื่อความหมายของประโยคได้อย่างชัดเจนและถูกต้องมากขึ้น

Ⅲ บทสรุป

จากที่ได้อธิบายความหมาย ตัวอย่าง และวัตถุประสงค์ในการใช้ passive แบบง่ายและแบบยาวมาแล้ว ผู้เขียนคิดว่าเหตุผลในการศึกษาความแตกต่างระหว่าง passive แบบง่ายและแบบยาวนั้นคือเพื่อให้เข้าใจความหมายของการใช้งานได้อย่างถูกต้อง และเพื่อให้ผู้เรียนภาษาต่างประเทศสามารถใช้ได้อย่างเหมาะสมและสื่อสารสิ่งที่ต้องการได้อย่างชัดเจน

เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ จำเป็นต้องเน้นการพัฒนาความสามารถในการสื่อสารจริงของผู้เรียนภาษาต่างประเทศ การจัดโอกาสให้ผู้เรียนได้แสดงความคิดเห็นต่างๆ ผ่านการอภิปรายก็เป็นวิธีที่ดีวิธีหนึ่ง เพื่อพัฒนาความสามารถนี้ในชั้นเรียน ควรวิเคราะห์ประโยคต่างๆ และฝึกฝนผ่านกิจกรรมการอภิปราย หากทำเช่นนี้ ความสามารถในการสื่อสารจริงของผู้เรียนจะดีขึ้น

[เอกสารอ้างอิง]

ซอแทกิล, ｢บทนำภาษาเกาหลีสำหรับชาวต่างชาติ」, สถาบันการศึกษาทางไกลจินฮึง (สำหรับสมาชิก), 2019.

ยางจองซุก (2013), การวิจัยเกี่ยวกับวิธีการสอน passive แบบง่ายในภาษาเกาหลี, มหาวิทยาลัยปูซาน

คิมจินโฮ, ｢(ฉบับแก้ไข) บทนำภาษาเกาหลีสำหรับชาวต่างชาติ」, ปากอีจอง, 2017.

คังฮยอนฮวา․วอนมีจิน, 「ความเข้าใจและการศึกษาภาษาเกาหลีศึกษา」, บริษัทหนังสือฮันกุกมุนฮวาสา, 2018.

｢บทนำภาษาเกาหลีศึกษา｣, อีอิกซอบ, บริษัทหนังสือฮากยอนซา, 2011.

｢ไวยากรณ์ภาษาเกาหลี｣, โกยองกึน·คูบอนกวาน, บริษัทหนังสือจิบมุนดัง, 2008.

｢ไวยากรณ์ภาษาเกาหลีสำหรับชาวต่างชาติ 1｣, สถาบันภาษาเกาหลี, บริษัทหนังสือคอมมูนิเคชั่นบุ๊คส์, 2005.

｢เงื่อนไขและความหมายของประโยค passive｣, คิมวอนคยอง, ｢การวิจัยภาษาเกาหลี｣ เล่มที่ 42, 2012.